Een zongebruinde huid en een vuurrood uniform met het blauwe AXA logo: elk jaar staan de redders van het IKWV (Intercommunale Kustreddingsdienst van West Vlaanderen) in voor de veiligheid op het strand, zowel te voet als met de Isuzu. Onder hun wakend oog kun je van een zorgeloze zomer aan de Belgische kust genieten. Maak kennis met Elise, Stijn, Jelle en Charlotte, 4 strandredders uit Westende.
Elise is al 5 jaar elke zomer strandredder. Voor haar is het een traditie:
“Mijn mama, oma, opa, tantes en nonkels zijn ook allemaal strandredder geweest. Ik woon nu in Brugge, maar in de zomer blijf ik dan bij mijn oma slapen hier in Middelkerke.”
Strandredder worden is trouwens niet zo gemakkelijk:
“Je moet een hele opleiding volgen: een theorie opleiding en een praktijkopleiding. Als je op allebei door bent, dan moet je ook nog een zeezwemproef doen. Pas als je voor alles slaagt mag je redder zijn. De proef is wel pittig, want je moet heel goed rekening houden met de stroming en de wind.”
Stijn van 2 posten verderop kan dit beamen: hij is ook al 5 jaar redder in Middelkerke en zit nu voor het eerst in Westende op post.
“We moeten om de zoveel tijd ook nog eens een ‘recyclage’ doen: dat is een opfrissing van de fysieke proeven, zo zorgen we ervoor dat iedereen in form blijft en we dus het strand optimaal kunnen bewaken.”
Jelle is nog maar een maand strandredder, maar werkte voordien als hulppostredder.
“Als hulppost schrijf je alles op en geef je dat dan door aan de hulpdiensten. Je moet reanimatie kunnen beheersen, wonden verzorgen, verbanden leggen. Je kunt er geschikt voor zijn door je studies, dus dokters en verplegers in opleiding, of je kunt een opleiding volgen bij het Rode Kruis, dan mag je ook bij de hulppost staan.” Waarom is hij strandredder geworden? “Ik sprak er al redelijk lang over om redder te worden. Wij werken altijd samen maar ik wist niet altijd goed wat er daar (aan het water) gebeurde of hoe het precies in zijn werk ging dus ja. Het heeft me ook altijd aangesproken.”
4 posten verder staat Charlotte. Zij doet nu inmiddels haar 10e jaar als strandredder. 1 jaar heeft ze bij de hulppost gestaan, maar de overige 9 jaar stond ze steevast aan het water.
“Mensen vragen me vaak “dat is toch een hele saaie job? Zo staan en naar het water kijken?’ Maar eigenlijk verveel je je geen minuut als je goed aan het werken bent. Want je kunt de hele tijd opleiding geven aan de jongere redders en als het slechter weer is kun je ook sporten. Als het druk is ben je continu bezig met het scannen van de mensen, kijken of er mensen zijn die niet zo goed kunnen zwemmen, zijn er mensen met kinderen, etc. Voor mij is dit een prachtige job. Je krijgt voor het werk dat je doet ook veel dankbaarheid en je hebt ook veel verantwoordelijkheid.”
Door haar ervaring is Charlotte snel en scherp, maar toch blijft ze bescheiden.
“Het is vooral preventief werk. Preventief wil niet zeggen dat de mensen niet ver mogen gaan, dit is natuurlijk geen gevangenis. Maar als we niet met de boot in het water gaan, dan letten we erop dat kinderen niet verder dan heuphoogte de zee in gaan of mensen echt nog vast kunnen staan in zee. Er gebeurt eigenlijk weinig, maar des te beter. We gaan gewoon op voorhand de gevaren tegen zodat iedereen kan genieten van de zee.”
